οσφυήξ

ὀσφυήξ, -ῆγος, ὁ, ἡ (Α)

αυτός που έχει εξαρθρωμένη οσφύ.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὀσφῦς + -ήξ, -ῆγος (< ἄγνυμι «σπάω»)].